.png)
Door: bas den Blaauwen
Vast in gedachten
Soms heb ik het druk, zo druk dat ik een beetje verlamt raak en er niets meer uit mijn handen komt. Want ja, waar moet ik beginnen? Dan vraagt mijn vrouw, ‘wat moet je dan allemaal doen?’ En dan weet ik maar 2 of 3 dingen op te noemen. Waar was ik dan zo druk mee? Wat ging er eigenlijk allemaal onbewust door mijn hoofd waardoor ik het gevoel had door de bomen het bos niet meer te zien?
Een vol en druk hoofd. Het zet je stil en het maakt je toch moe. Het lijkt passief vanaf de buitenkant terwijl je zo veel doet van binnen. Je doet van binnen zoveel dat het bijna onrechtvaardig voelt wanneer iemand je aanspreekt op iets wat je nog niet hebt gedaan. Alsof je daar soms niks zat te doen.
In gedachten verzonken zijn en helemaal opgaan in je eigen wereld. Of het nou een prachtige wereld is met eenhoorns en regenbogen of een donker doemscenario, de ander kan nooit helemaal snappen waar jij was en waarom. Dit kan soms ingewikkelde situaties met zich mee brengen waar de ander zich onbegrepen, onbelangrijk of ongehoord voelt. Ja en leg dit dan maar eens uit.
Ik heb gemerkt dat ik op meerdere manieren een beetje ‘gevangen’ kan raken in mij hoofd.
Tijdens drukke periodes
Wanneer ik een drukke periode heb en dus letterlijk veel aan mijn hoofd heb. Dan wil ik dingen aanpakken en als ik dan even niets kan doen (tijdens de lunch bijvoorbeeld) ben ik ondertussen doodleuk in mijn hoofd mijn taken aan het afwerken. Die taken moeten nog wel daadwerkelijk gedaan worden uiteraard. Super gezellig voor mijn gezin aan tafel ook (NOT).
Het helpt mij om dan even een lijstje te maken zodat ik het even los kan laten. Het lijstje laat ik meestal links liggen en ik vertrouw erop dat ik het nog wel weet. Het doel is even loslaten.
Spanning en zenuwen
Wanneer ik gespannen ben zit ik ook veel meer in mijn hoofd. En veel sneller ook. Zo zijn er bijvoorbeeld wat grotere keuzes te maken of er binnenkort iets staat te gebeuren wat ik belangrijk vind. Tot die tijd plop ik binnen no-time in een soort niemandsland, genaamd mijn hoofd. Wanneer ik in zon periode in mijn gedachten beland komt er niets meer uit mijn handen en stapelen zaken zich op. Gek genoeg als het moment daar is dan ben ik aanwezig, kalm en helder en was het allemaal niet zo’n big deal.
Het helpt mij om los te laten wat er allemaal moet gebeuren en even iets totaal anders te gaan doen. Bij voorkeur iets actiefs of creatiefs waarbij je moet lopen of staan. Na een half uurtje heb ik dan het overzicht weer terug en ben ik weer helder.
Dingen die belangrijk zouden moeten zijn maar ik eigenlijk stiekem toch stom of saai vind
Wanneer iemand iets verteld wat ik niet interessant of leuk vind en ik het gevoel heb de interesse toch te moeten tonen. Volop onhandig bij gesprekken over financiën bijvoorbeeld of een huiswerk opdracht waar ik het nut niet van inzag in mijn geval. Bij mij zijn gesprekken over auto’s en voetbal ook reden tot verdwijnen ook nog weleens reden tot het bezoeken van mijn eigen wereld. Onbedoeld dwaal ik af en hoop ik maar dat er niets belangrijks is gezegd als ik ineens weer aanwezig raak.
Wat mij helpt is dan even bewust worden van het hier en nu. Even erkennen dat ik uitgecheckt was naar mezelf zonder oordeel. En dan de vraag gewoon stellen; ‘Sorry, kun je dat laatste nog eens herhalen?’ Het is soms vervelend, maar het helpt. En de ander weet ook dat jij je best doet om te luisteren. In redelijk wat gevallen geef ik aan dat ik het gewoon niet interessant vind wat misschien een beetje ongemakkelijk kan zijn, maar meestal wel eerlijk wordt gevonden door de gespreksgenoot.
Verveling
Hoe sneller je brein werkt hoe sneller het verveelt kan raken is mijn overtuiging. En dat herken ik maar al te goed. Eigenlijk het gebrek aan prikkels wat maakt dat ik mijn heil gewoon op een leukere plek ga zoeken. Onderprikkeling dus. Een beetje naar buiten staren, telefoon er weer bij, scenario’s in mijn hoofd maken, heel creatief eigenlijk alleen er gebeurd verder niet veel naar buiten toe. Je ziet dit vaak bij kinderen in de klas die dan afgeleid raken. Ik heb jarenlang gedacht dat ik het niet kon en zelfs misschien niet zo snugger was. Maar ik was gewoon tot op het bot onderprikkeld. Wanneer het te makkelijk wordt ga ik foutjes maken, uitstellen, staren en soms ook rusteloos worden. Ook in mijn werk kwamen deze gedragingen keer op keer weer naar voren.
Wat helpt mij? Kom maar op met die uitdaging! Nieuwe dingen ontdekken en leren, ook over mijzelf. Het zorgt voor voldoening en mijn onverdeelde aandacht. Wat nou weinig focus?
(Voor de ouders onder ons…aan tafel zitten met een langzaam etende peuter, hoe vaak heb jij je telefoon erbij gepakt, verzonk je in gedachten of kreeg je maar half mee wat er gebeurde? Ik kan de keren niet meer op één hand tellen.)
En Last but not Least: De piekerstand
De piekerstand is voor mij een teken dat ik ergens tegenop zie. Ik ben dan onrustig en kom niet makkelijk in slaap. Loslaten is dan lastiger dan normaal en in dezelfde staat blijven zitten of liggen helpt niet. Toch doe ik dat vaak onbewust toch.
Wat mij helpt is letterlijk uit het denkpatroon stappen door op te staan en iets te gaan doen, ook als ik in bed lig. Ik ga dan gewoon naar beneden even een bak thee drinken of een serie kijken. Anders had ik ook niet geslapen toch? Wil ik dat ik morgen niet weer in de piekerstand beland? Dan zorg ik dat ik erachter kom waar ik zo tegenop zie. Dat is soms een hele klus, wanneer ik het vertel aan een ander geeft dat mij een ander perspectief en vaak helpt dat.
Wat kun je er mee?
Wanneer ik in mijn hoofd zit ben je met iets bezig uit het verleden of de toekomst, eigenlijk nooit met het hier en nu. Uiteindelijk is mijn oplossing dan ook zoveel mogelijk in het hier en nu leven en dichtbij mezelf blijven. Een beetje abstracte termen die ik alleen door het te ervaren daadwerkelijk begreep.
Er zijn verschillende methoden om meer in het hier en nu te leren leven. Zoals bijvoorbeeld mindfulness. Mijn probleem is alleen dat er ook hier verveling optreed en ik dus de helft van de tijd gewoon doodleuk afdwaal. Ik vond de bewegende dingen in de natuur toch echt interessanter. Het leek wel alsof mijn brein alles op alles zetten om maar niet in het hier en nu te hoeven zijn. Ik moest mijn brein eerst ‘mee’ krijgen.
Voor veel mensen, lijkt het nog moeilijk te zijn om in het hier en nu te (blijven) leven, minder afwezig te zijn en rust in je hoofd te ervaren. Ben jij er ook zo een? Dan heb ik goed nieuws voor je! Inmiddels heb ik ondervonden dat er niets zo in het hier en nu is dan je eigen lichaam. En dat wanneer we op de juiste manier de focus erop leggen, dat ons hoofd weer leeg mag. En dit is goed trainbaar! Ik maak dan gebruik van de mogelijkheid om nieuwe paadjes in het brein aan te leggen en uiteindelijk rust in je hoofd te bewaren. Hoe gaaf is dat? Ik krijg na zo’n sessie nog weleens de opmerking ‘gratis medicatie’ of ‘dopamine shot’. En dat is het inweze ook. Toen ik er mee aan de slag ging ervoer ik dat ik steeds minder vaak in mijn hoofd ging zitten, veel meer aanwezig was, mijn zaakjes beter onder controle had en er veel meer rust ontstond in mijn hoofd. Dat gun ik iedereen.
Herken jij jezelf in dit verhaal? Of ken je meer scenario’s waar jij lekker afdwaalt en in gedachten verzonken raakt?? Nog andere oplossingen? Ik zou het tof vinden om deze ervaringen te bundelen. Laat het mij weten op contact@adhdmasters.nl.
Comments