Jij? ADHD? Nah, zo druk ben je helemaal niet…

Deze zin hierboven heb ik met de nodige frustratie in me en door op mijn toetsenbord te rammen op het digitale papier gekregen. Want ik voel nog steeds de frustratie bij het horen, lezen en dus zelfs typen van deze zin. Ik. Vrouw. 38. Heb nog niet zo lang geleden mijn ADHD ontdekt. Vorig jaar liep ik compleet vast. Ik zal je de details besparen want anders wordt het echt een lang en dan bedoel ik heeeul lang verhaal.

Waarom ik nou per se moet benoemen dat ik een vrouw ben (en 38)? Nou, omdat het bij vrouwen toch vaak net even wat anders werkt dan bij mannen en veel vrouwen ook later pas de ‘diagnose’ AD(H)D krijgen. Vaak ook nog eens nadat ze eerst in een burn-out zijn beland. Hi, it’s me!

Waarom wordt het dan bij vrouwen zo vaak over het hoofd gezien of gemist? We kennen natuurlijk allemaal het typische schoolvoorbeeld wel van het hyperactieve jongetje dat niet stil kan zitten, dat in bomen klimt en van hot naar her stuitert. Maar het meisje dat de oren van je hoofd kletst en je continu onderbreekt wordt vaak getypeerd als een ‘lekkere kwebbelkont’. Daar komt nog eens bij dat als meisjes graag in bomen willen klimmen of willen ravotten ze te horen krijgen dat meisjes dat niet doen en dat ze maar braaf met haar poppen of theeservies moeten spelen (even gechargeerd). Gelukkig is dat wel steeds meer aan het veranderen, maar we zijn er nog niet.

Het gevolg is vaak dat zo’n meisje zich niet kan ontwikkelen tot wie ze eigenlijk is. Als volwassen vrouw heeft ze daardoor misschien de hele tijd het gevoel dat ze niet goed genoeg is, dat ze beter haar best moet doen, Hallo! op de loer liggende burn-out, terwijl ze eigenlijk vaak onder haar niveau presteert, zonde!

Weer terugkomend op de kenmerken en in dit geval hyperactiviteit, wat voor veel mensen toch wordt gezien als “het kenmerk” uit zich bij vrouwen vaak (niet altijd) anders, Een vol hoofd, maar denk ook aan die vrouw die 5 kwartier in een uur kan kletsen of die het probleem al heeft aangepakt en opgelost voordat iemand anders de vraag heeft begrepen. Of die vrouw die zogenaamd nonchalant met haar haar zit te spelen/draaien, ‘ja, maar ze zit toch stil’.

AD(H)D kenmerken zijn dus vaak en vooral bij vrouwen helemaal niet zo overduidelijk als veel mensen denken. Het is aan de buitenkant niet altijd zichtbaar. Daarnaast spelen er nog heel veel andere factoren mee, zoals opvoeding, karakter, school, waar je woont/opgroeit etc.etc. Ook is veel onderzoek gedaan naar AD(H)D op basis van de klachten en kenmerken bij mannen. Tja, vrouwen zijn nou eenmaal anders dan mannen. Gelukkig is er wel steeds meer aandacht voor, én onderzoek naar AD(H)D bij vrouwen, maar we hebben nog wel een weg te gaan.

De komende tijd ga ik daarom meer schrijven over AD(H)D bij vrouwen vanuit mijn eigen ervaring. Als je weet dat bepaald gedrag een gevolg ergens van is (ja, een gevolg en niet de oorzaak), kun je daar ook gericht mee aan de slag. Naast de bekende uitdagingen kan AD(H)D ook echt wel pluspunten hebben -Hallo lekker creatief out of the box denken! en vaak energie voor tien- die je in je eigen voordeel in kan zetten. En natuurlijk zijn er ook vaak zat lachwekkende situaties. Daarover later meer.

Nog even terug naar de frustratie waar mijn blog mee begon. De uitspraak die ik helaas vaak hoor: “Jij, AD(H)D? Nah, zo druk ben je helemaal niet.

Beste vrouw, loop je vast, weet je soms van voren niet meer waar je van achteren mee bezig bent, stroomt je hoofd over en/of heb je een vermoeden? Ga ermee aan de slag! Ik gun je zo veel meer!

Liefs, Fey

Ps. Je merkt misschien dat ik veel termen als ‘vaak’ ‘bijvoorbeeld’ ‘soms’ ‘in veel gevallen’ gebruik. Dit is omdat het allemaal niet zo zwart-wit is. Ieder mens is uniek en waar de een continu met z'n been zit te wiebelen, zit de ander rustig voor zich uit te staren en heeft ondertussen hele discussies in zijn of haar hoofd en de ander kletst je de oren van je hoofd. Sommige hebben er heel veel last van en anderen minder. Daarom is er ook geen one size fits all ‘oplossing’. Als een ToDo lijstje bijhouden en wekkers zetten de sleutel zou zijn…. tja… dan zat ik deze blog ook niet te typen.