Deze dagen ben ik samen met mijn collega Marjolein lekker aan het werk voor de aankomende coachopleiding. We schrijven teksten, werkboeken en we bedenken een hoop nieuwe, verfrissende modellen waar we de toolkit van de aankomende coaches mee gaan vergroten. Soms zitten daar pareltjes tussen en soms ook niet...
We zitten op de training locatie, tussen de mensen in het eetcafé als we het hebben over het spreekwoordelijke 'rugzakje.
Mensen dragen allemaal bagage met zich mee, zeker als het gaat om neurodivergentie en ADHD. Je hoort mensen weleens zeggen van 'nou die heeft wel een rugzakje'. Waar mee ze dan bedoelen dat diegene heel wat heeft doorstaan in zijn of haar leven. Dit impliceert dus eigenlijk dat er veel negatieve gebeurtenissen zijn geweest.
Maar dit was dus niet de manier waarop ik het zag. Want voor mij bestaat de rugzak uit je verleden, heden én wat je al bij je draagt voor de toekomst.
We waren het niet met elkaar eens. Dus ik zei; 'weet je, we splitsen het gewoon'.
Alsof je twee tassen hebt; één met je talenten en kwaliteiten (en dus ook die je verworven hebt door nare ervaringen). Oftewel waar ben je allemaal knap in? De grap 'knap-zak' was snel gemaakt en de grap 'kloot-zak' daarna natuurlijk ook.
(Lachen gieren brullen natuurlijk, maar gelukkig kwam toen de lunch dus waren we weer afgeleid van deze ietwat kinderachtige grap, doen we normaal nooit, dat begrijp je).
Na de lunch besloot ik hier toch een plaatje van te maken maar voor de zekerheid en hebben we hem toch maar de rotzak genoemd omdat het anders wel heel plat werd.
Uiteindelijk werden het twee simpele metaforen voor onze helpende en niet helpende gedachten. Die ik nu ga uitleggen;
Kijk die knapzak die hebben we dus altijd bij ons. Net als de Rotzak. Stel je maar eens voor dat je op iedere schouder een stok met een zak er aan hebt. En als je iets wil nodig hebt, moet je stoppen, de zak eraf halen en zoeken naar dat wat je nodig hebt.
Op een of andere manier zijn we geneigd om steeds maar in de rotzak te gaan rommelen, op zoek naar vertrouwen, veiligheid en bescherming. Misschien herken je dat ook wel. Van die negatieve gedachtes die je steeds weer terugfluiten als je net even gaat ontspannen of waardoor je steeds weer gestrest raakt. Die rotzak wordt steeds voller en zwaarder.
Daarom is het belangrijk dat we de knapzak meer gaan vullen. Want dan lopen we gewoon lekkerder in balans. Waar en op wie kan je al op vertrouwen? wat gaat er goed? Welke talenten en kwaliteiten heb je om in te kunnen zetten wanneer het nodig is? Wat zorgt voor een fijne stemming? Vul hem maar goed!
Als coach zijn we hier stiekem altijd (op de achtergrond) mee bezig. Met het vullen van die knapzak en het slinken van de rotzak. En jij kan aan beide kanten van deze medaille komen te staan. Door in coaching te gaan of te leren hoe je dit doet dmv de coachopleiding.
Je kan natuurlijk altijd voor jezelf eens een persoonlijke knapzak maken, die je steeds meer aanvult. En als je het leuk vind mag je ook die andere zak maken (en je mag het noemen hoe je wilt). Ook voor kinderen leuk om een knapzak te maken met hun leuke en fijne kanten.
Wat is nou de moraal van het verhaal?
Wat je water geeft groeit! Hoe meer aandacht je op de knapzak legt hoe kleiner de rotzak wordt. En laten we eerlijk zijn...Dat willen we toch allemaal? Minder gezeik in ons hoofd en een betere stemming? Doe er je voordeel mee.
Hieronder vind je een lege variant die je kunt downloaden en uitprinten. Zodat jij je eigen knapzak eens flink kan gaan vullen met al dat moois wat er al is en je in kan zetten! En als je het écht niet weet, vraag dan eens aan een ander wat diegene vindt dat er in jouw knapzak zit.
Veel invulplezier!
Bas
Comments