.png)
Een boodschappenlijstje is superhandig en afspraken- en takenlijstjes natuurlijk ook.
Door die post-its op tafel en op het aanrecht onthoud ik misschien wél alle (shit)klusjes en
toch eens kijken of nog een ander excelletje op werk meer overzicht geeft. Aaaarchhhh…..
Ik heb altijd het onbedwingbare idee gehad dat al die lijstjes en briefjes mij redden van de
chaos in mijn hoofd. Terwijl ze me eigenlijk ook een soort paniek-gevoel geven want alles op
die lijstjes lijkt even belangrijk. Daardoor schiet ik regelmatig in de verlamming-stand omdat
het als één grote onoverzichtelijke berg voelt. Want waar ga ik in godsnaam mee beginnen?
Met verjaardagen of feestjes zie ik altijd hoe anderen alles jaloersmakend goed onder
controle hebben. Desnoods met een kittig thema. Ze weten precies wat er gehaald en
gemaakt moet worden maken én de uitvoering gaat natuurlijk ook perfect.
Als er iets bij mij iets te vieren is schiet ik vooral in de overleef-stand. Grote lijnen bedenken
gaat wel, maar richting de feestdag schiet ik van logische en lullige details als “Als ik maar
niemand vergeet uit te nodigen” en “shit, wát en hóeveel moet ik nou precies wáár halen”
soort van op slot. Dus maak ik allerlei lijstjes. Om vervolgens met een opgejaagd gevoel -
zonder strak plan- kriskras door de winkels te struinen.
En laat ik daar nou ter plekke op geinige ideetjes komen door wat ik in de winkels zie en
tadaaaa kom ik dus thuis met een creatief pakket wat nergens op mijn lijstjes stond - en
komen de feestjes gewoon goed! Hallo associatief-brein!
Om alles net zo georganiseerd, logisch en effectief te willen doen als anderen kost me
bakken met negatieve energie en stress. En het geeft een ‘ik ben toch geen kneus maar het
voelt nu even wel zo’ gevoel want mijn brein werkt nou eenmaal niet volgens strakke
takenlijstjes.
Wat ik inmiddels weet is dat de oplossing zit in de twist om hier totaal anders naar te gaan
kijken namelijk ‘Welke overtuiging zit er nou eigenlijk achter al die lijstjes-behoefte?
De verrassende uitkomst voor mij is het inzicht : ik wil goed genoeg zijn door proberen te
voldoen aan de norm, oftewel HHH (HoeHetHoort).
Daar heb ik afscheid van genomen en doe nu dingen op mijn eigen WWW (WatWerktWél)
manier. Ik durf uit te gaan van mijn kwaliteiten en waarden. Dat geeft superveel lucht en
minder stress. En hierdoor krijgt mijn creatieve brein alle ruimte om kansen en oplossingen
te zien. Waardoor ik relaxter ben en opeens veel meer gedaan krijg dan ik vooraf dacht.
Het vinden van je WWW is dus de kern. Door die te volgen zit er geen angst of schuldgevoel
meer op ‘iets nog moeten doen’. En dat geeft weer lucht waardoor er zoveel meer mogelijk
is dan lijstjes afvinken.
Tenslotte helpt inschakelen van hulpbronnen want ‘je moet het wel zelf doen maar dat hoeft
niet alleen’. Dus geen eenzaam geploeter met lijstjes en een overvol hoofd. Wel iets met
teamwork en de buitenwereld durven betrekken om uit je oh-jee bubbel te komen.
Ik sluit af met de 4 tips want daar zijn we dol op:)
- klusjes van ongeveer 2 minuten? Maak er een Wedstrijdje met jezelf van = dopamineshot !
- Écht belangrijke dingen visueel maken
- Hulpbronnen inschakelen
-Jezelf leren lezen, waar zit jouw HHH stress én wat is jouw WWW?
Wil je ook jouw WWW of je hulpbronnen vinden?
Ik help je graag !
Liefs,
Laura Baerts
Een laatste tip nog: De to do lijst van Johnny Cash
