.png)
ADHD is niet wie je bent. Maar wat dan wél?
Laatst zat ik zo een beetje te scrollen op mijn telefoon en zag ik weer deze zin voorbij komen: ‘je bent niet je ADHD’. In eerste instantie dacht ik ‘je hebt gelijk’! Maar hij voelt een beetje leeg. Zo van...wat dan wél? Dat antwoord heb ik inmiddels maar ik zal je eerst wat vertellen.
Ik dacht aan mijn eigen diagnose, 13 jaar geleden inmiddels. Hoe blij en opgelucht ik was dat ik wél ADHD had. Ineens was er een verklaring voor die hersenmist, al die schoonheidsfoutjes en het constante afdwalen. Het gevoel dat er een last van mijn schouders viel. Alsof ik niet meer verantwoordelijk was voor al dat ADHD gedoe. Ik was oké en ik heb ADHD.
Er werd mij ook verteld wat ik allemaal niet zou kunnen met ADHD. Ik zou nooit een zware opleiding kunnen doen, ik zou vooral met mijn handen moeten gaan werken en ik moest maar een goede planning en begripvolle werkgever gaan regelen. Ik heb overal braaf ja op geknikt, maar mijn innerlijke rebel dacht er anders over. Wanneer iemand zegt dat ik iets niet kan, heb ik namelijk nogal de neiging om het dan juist te gaan doen. Om toch veel voor elkaar te krijgen moest ik dan verantwoordelijkheid gaan nemen voor mijn gedrag. En dat ik dus ook het ADHD stuk anders zou moeten gaan bekijken. Daar ben ik mee gaan experimenteren.
Ik ontdekte dat er 4 fases zijn Als het gaat om ADHD:
De eerste fase: ‘er is iets mis met mij’.
De tweede fase: ‘opluchting, herkenning zoeken, diagnose’
De derde fase: ‘ik en mijn ADHD, identificeren met ADHD, omgeving aanpassen’
De vierde fase: ‘Ja ik heb ADHD, en ik ga er iets mee doen! Aan jezelf werken’
Dit heeft mij geholpen het anders te bekijken. Maar er was één probleem. Ik had mezelf een beetje geïdentificeerd met ADHD. Het was een deel van mij geworden. En als ik dat los zou moeten gaan laten als iets wat ik heb of bij me draag, wie ben ik dan? Dit vond ik rete spannend. Want ineens kon ik mezelf niet meer verschuilen achter ADHD en moest ik dus ook nog op zoek naar wie ik nou eigenlijk ben! Eigenlijk alle reden om een stap terug te doen en het maar zo te laten. Want ja…wie ben ik? succes daarmee!
Maarja…die rebel hé.
Ik ben blij dat ik in de vierde fase ben blijven steken, ook al was niet altijd even makkelijk. En zeiden een boel ‘professionals’ dat ik het niet kan.
Ik heb door verantwoordelijkheid te nemen voor wat er gebeurd in mij ook echte veranderingen aan kunnen brengen in mezelf. Natuurlijk niet alleen. Daar heb ik hulp bij gehad, hulp vragen was misschien wel de grootste stap die ik ooit genomen heb. Daarna werd het eigenlijk alleen maar makkelijker. Ik wilde niet naar een psycholoog, want ik wilde graag weten wat ik wél allemaal kan, en waar de mogelijkheden liggen. Zodoende ben ik bij een coach uitgekomen en de rest is historie. Dit wilde ik ook voor andere mensen betekenen.
In welke fase jij ook zit of tussen welke jij ook afwisselt. Het is oké. Sommigen slaan hele fases over en gaan meteen naar fase 4 en sommigen hebben wat meer tijd nodig. Je kunt jezelf altijd weer afvragen of het tijd wordt om een andere fase op te zoeken. En als jij met fase 4 aan de slag wil, staan wij voor je klaar!
Nu denk je misschien…Ja en nu? Weet je nu wie je bent?
Op de vraag ‘wie ben ik?’ Heb ik antwoord gekregen.
Ik ben een verzameling van tools, kennis, ervaring, hulpbronnen die ik inzet waar nodig. Ik weet waar ik nu voor sta en wat mijn waarden zijn. Dit achterhalen met een coach heeft mij zoveel zelfvertrouwen opgeleverd.
Wie ik precies ben kan ik je nog steeds niet duidelijk uitleggen en dat hoeft ook niet. Ik ben nu immers weer anders dan een jaar geleden. Ik kan het wel voelen. Dat is uiteindelijk veel belangrijker, toch? En jij kunt zien dat ik dat voel.
Wil jij ook uitvinden wie je bent? Waar je voor staat? Hoe jij op jezelf kunt vertrouwen?
Kom eens langs voor een intake!
Lieve groet,
Bas den Blaauwen
p.s. vond je dit nou een leuke of helpende blog? Deel hem eens met anderen. Daar help je ons en anderen mee!